Ik word gek van mezelf. En niet alleen als ik een pak melk uit mijn handen laat vallen. Nee, ik zit mezelf al dagen in de weg. Mijn hoofd zit te vol en mijn vel niet lekker. Na een rondje Googlen weet ik wat er mis is, ik blijk midden in een dertigersdip beland te zijn. Nooit geweten dat het bestond, maar het is wel vermoeiend. En dat vinden ze thuis ook, want regelmatig ben ik met mijn gedachten ver weg en gezellig is anders.
Dochterlief huppelt zingend door de kamer, terwijl ik achter de computer zit te twijfelen. Wel of niet dat stuk nu schrijven, gezond of gemakkelijk eten vanavond, wel of geen tweede koekje…
‘Mama, ik vind dat je saai doet’. Ze staat naast me en ik realiseer me dat ze al twee keer gevraagd heeft of ik Doornroosje wil meespelen. Ik zucht en schud mijn hoofd. Het lijstje wat ik voor mezelf gemaakt heb is nog lang niet afgestreept. Met een schuldgevoel werk ik mijn mails weg. Mijn vrolijke meisje danst ondertussen op onhoorbare muziek. Wat heerlijk dat wikken en wegen nog niet bestaat als je klein bent.
Op zaterdagochtend speelt Dochterlief in bad. ‘Kom je meespelen’, vraagt ze. Samen spelen we een half uur met het water en het is dikke pret. Ik heb in tijden niet zo gelachen. Terwijl we een dolfijn door het bad laten duiken besef ik dat dit is waar het om draait. Dit is wat belangrijk is in mijn leven. Werk, hobby’s, verplichtingen en ambities verbleken bij mijn fijne gezin. Dan, na het afdrogen krijg ik een dikke knuffel. ‘Jij bent de allerliefste mama van de hele wereld”. De tranen schieten in mijn ogen. Hier kan niets tegenop. ‘Ik hou ontzettend veel van je’ zeg ik en geef kusjes op haar blonde haren. Boven hoor ik de wasmachine piepen. Ik steek mijn tong uit naar boven. Lekker laten piepen, besluit ik. Vandaag ben ik even geen dertig -en nog wat- en is van een dip geen sprake. Mijn dochterlief, ze kan zo genieten van alles om haar heen. Vandaag volg ik de hele dag haar goede voorbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten