Waarom, waarom, ik wil het weten….

Er zit een deuk in mijn eigenwaarde. Mijn algemene kennis wordt de laatste tijd namelijk nogal op de proef gesteld. Ik zet me schrap iedere keer als mijn slimme dochter zie fronsen. Even denkt ze diep na en dan volgt er steevast een lastige vraag. Zo een die mijn hersens doet kraken. ‘Hoe komt je gezicht op een foto?' Euh… ‘Waarom spreken ze in andere landen een andere taal?’ Nou… Dat komt doordat, euh…. ‘Wie heeft de dagen van de week bedacht?’ Tja, heel lang geleden..

Natuurlijk ben ik er trots op dat ze zo leergierig is, maar het is ook behoorlijk vermoeiend en ik blijk veel minder te weten dan ik dacht. Terwijl ik toch zo’n brave en oplettende leerling was vroeger. Ik overweeg ernstig om groep 3 opnieuw te doen, maar dat vindt de juf van mijn dochter niet goed.
‘Wat is precies mist? Hoe zit het stuur van een auto vast aan de banden? Hoe wordt de stem van een zanger op een cd opgenomen?’ Euh, ja, die weet ik, dat was toch iets met geluidgolven en groeven… 

En denk maar niet dat ze genoegen neemt met een eenvoudig antwoord. Mijn uitleg wordt standaard gevolgd door; ‘Ja, maar hoe zit het dan precies…’ 

Het gaat de hele dag door; Waarom, waarom, ik wil het weten. ‘Waar blijft de zon als hij onder gaat? En de maan?’ Heb je ook buitenlands geld op je rekening staan, voor als we op vakantie gaan? En hoelang duurde het voordat de dino’s uitgestorven waren?’ Als ik zeg dat ik me niet kan herinneren dat ik zulke vragen stelde toen ik zes was is ze stil. Weer die frons,  ik weet al wat er komen gaat, en ja hoor…
‘Waarom kun jij je dat nu niet meer herinneren, is dat omdat je al zo oud bent? Au. En bedankt, nog een deuk in mijn eigenwaarde erbij. Ik frons, doe alsof ik heel hard nadenk en zeg; ‘Weet je waarom? Daarom’.