Niet verder vertellen hoor…

Maar het is weer die tijd van het jaar… De laatste week voor de meivakantie mocht ik alleen nog maar met mijn ogen dicht de klas in. Achterin het lokaal was het namelijk verboden voor moeders. Wat daar dan stond ging Dochterlief natuurlijk echt niet verklappen.
Maar het was voor Moederdag. En zelf gemaakt. En het was natuurlijk een groot geheim.

Geweldig vind ik het.  Dat ze zelf iets knutselt is genieten, maar het mooiste vind ik om te zien hoe ze worstelt met het bewaren van een geheim. En ze vind dat zo spannend, dat de woorden er zomaar vanzelf uit flappen. ‘’ Mam, ik verklap niks hoor, maar het is geverfd en het is een dier.’’ Ze knapte bijna uit elkaar, maar het lukte haar om verder haar mond te houden. En dat is best knap, want een tijdje geleden nog lukte  dat nog minder goed. We verstopten samen paaseieren en binnen twee minuten had ze haar pappa meegetrokken en de hele zoektocht een handje geholpen door alles aan te wijzen “Kijk daar pap, en kijk daar.” En een weekend later zei ze heel plechtig; “Pap, Ik heb een cadeau voor je gemaakt, wat we jou gaan geven als je de marathon hebt gelopen. Het ligt verstopt onder je bed, maar dat mag je niet verder vertellen hoor..” 

De laatste dag voor de vakantie stonden we ’s ochtends te wachten om de school binnen te gaan. “Je mag vanmiddag niet in mijn tas kijken hoor,’ zei ze met opgeheven vinger. Toen wees ze naar het klaslokaal naast die van haar. “Kijk nou mam, die kinderen hebben hetzelfde voor Moederdag  gemaakt als wij, maar die van mij is allang ingepakt.‘’ Geschrokken sloeg ze haar hand voor haar mond.  Natuurlijk deed ik net alsof ik niets gehoord had en geen idee heb dat ik een ... voor Moederdag krijg.

 Ja. Ik weet het nu, maar dat ga ik natuurlijk lekker niet verder vertellen!