Het is vast genetisch bepaald. Mannen houden van auto´s.
Vrouwen van schoenen. En de liefde
begint al vroeg. Nog maar zes jaar is ze, maar mijn dochter kan al
hartstochtelijk zuchten als ze haar slippertjes met gouden bandjes aan haar
voeten schuift.
Nu de zomer echt voorbij is, bekijk ik mijn eigen
verzameling schoenen. De enige juiste conclusie: Ik heb dringend een paar
nieuwe laarzen nodig. Of twee. Liefst een paar zwarte, - een basiskleur is
altijd handig- , met een hoge hak. Rode enkellaarsjes, grijze laarzen of juist
warme bontlaarsjes voor in de winter… Je kunt er nooit genoeg van hebben toch?
Is mijn dochter het
ook mee eens. Tijdens onze vakantie stonden we in een Noorse schoenenwinkel. De
bergschoenen liep ze zo voorbij (wat ik ook al had gedaan natuurlijk..). Haar
oog was gevallen op een paar lakschoentjes. Het was liefde op het eerste
gezicht. Een veel te hoge hak voor kleine meisjes en bovendien niet in haar
maat, maar ze sloeg haar puppyogen naar me op en even later liep ze parmantig
rond. Volmaakt gelukkig. Totdat ze weer uit moesten. Ik begreep haar verdriet,
want ook ik ging met lege handen de schoenenwinkel weer uit.
Eenmaal thuis bleek dat ze handig wraak had genomen; in de
zomer was ze ineens anderhalve schoenmaat groter gegroeid. De schoenen die ze
in de lente nog droeg, werden bedankt en
er zat niets anders op. Opnieuw richting
schoenenwalhalla. Stiekem hoopte ik zelf ook te scoren, maar daar kreeg ik geen
tijd voor. Na een paar tellen had ze ze al zien staan. Zwarte suède
enkellaarsjes. Ritjes aan de zijkant. En met een hakje. Tien minuten later
stonden we al weer buiten, met aan haar voeten de nieuwe laarsjes die ze gelijk
aan wilde houden. Dolgelukkig danste ze
over straat terwijl ze verrukt met haar
hakjes klikte. Wat snap ik haar goed. Volgende week ga ik shoppen. Ik kijk nu
al uit naar het moment waarop ik mijn hakken over de klinkers hoor tikken.
Vrouwen en schoenen. Echte liefde.
