Ik loop achter haar op weg naar school
en ineens valt me op dat haar nieuwe jurk nog maar net onder haar jas uit
piept. Hij heeft meer weg van een minirok. Heb ik niet op zitten letten? Is ze
soms in één nacht twintig centimeter gegroeid? Het gebeurd me wel vaker, dat ik
me ineens realiseer; ze is echt geen kleuter
meer. Vorige week werd ze zeven jaar. Ze wordt sneller groot dan ik aankan.
Maar ik moet wel, er zijn regelmatig van
die momenten waarop ze me dwingt om met haar tijd mee te gaan. Zo is
Sesamstraat passé, bodylotion en ogenschaduw interessant, net als verkering
hebben trouwens. En laatst besloot ze spontaan om haar lange haren afknippen
tot een kort koppie (wat haar overigens beeldig staat). Maar de meest recente
en toch wel grootste schok? Roze heeft afgedaan. Vlak voor haar verjaardag vertelde ze ineens doodleuk dat ze roze stom vind. Geel is nu haar lievelingskleur. En dat terwijl haar kamer zuurstokroze is. En haar dekbedovertrek. En haar tandenborstel. En haar fiets. En… nou ja, teveel om op te noemen. Even ben ik uit balans. Het was zo makkelijk. Speelgoed, kleding, als het maar roze was, dan was het goed. Veilig en kleine-meisjes-waardig.
Maar nee, ze is officieel uit haar roze-periode, geel moet het zijn. Geschrokken vraag ik haar of ze nog wel van prinsessen houdt. Ik weet niet of ik aankan als we daar ook al afscheid van moeten nemen. Gelukkig houdt ze nog een klein beetje rekening met haar moeder. Ze kijkt me aan alsof ik Chinees praat en schud haar hoofd. Duhhuh... Natuurlijk houdt ze nog van prinsessen. Assepoester en Belle hebben toch ook een gele jurk aan. Gelukkig maar, anders kan mijn oude moederhart het helemaal niet meer bijhouden. En voor volgende haar verjaardag koop ik wel een leuke, nieuwe jurk. Een citroentjesgele prinsessenjurk, tot ruim over de knie.
