Na een drukke werkdag gun ik mezelf even een momentje op de bank. Twee minuten nadat ik neergeploft ben zie ik de stofwolken onder de verwarming. Ik doe net alsof ik ze niet zie. Morgen stofzuigen is vroeg genoeg, wat een hekel heb ik aan die klus. Aan iedere huishoudelijke klus als ik eerlijk ben. Demonstratief kijk ik de andere kant op. Dat had ik beter niet kunnen doen. Naast het poppenhuis van Dochterlief ligt een half verkruimeld koekje en naast de tafelpoot een afgeknipte teennagel. Ik overweeg de nagel onder de bank te vegen met mijn sok, maar dan schiet me te binnen dat er die avond acht mensen komen vergaderen. Met een zucht sta ik op, giet mijn koffie in de gootsteen en ga op zoek naar de stofzuiger. “Oh leuk, mag ik helpen? ” Dochterlief huppelt naar me toe als ze ziet wat ik ga doen. Vooruit dan maar. Terwijl ik met een verhit hoofd de traptreden zuig speelt Mevrouwtje met zo’n dweil aan een stok en sopt er zogenaamd het plafond mee, gelukkig kan de ganglamp tegen een stootje. Nou ja, denk ik. Dit is beter dan dat ze precies dáár gaat spelen waar ik nog moet schoonmaken. Of spontaan besluit dat haar potloden geslepen moeten worden, onder de eettafel in plaats van boven de prullenbak. Waarom niet. Zuig ik daar toch fijn nog een keer?!
Ieder jaar vraag ik voor mijn verjaardag een poetsdame. Wat heerlijk moet het zijn als de badkamer en keuken voor je gedaan worden. Dat de wc altijd citroentjesfris ruikt en de vensterbank geen kerkhof voor dode vliegen. Nu mag ik niet klagen, ik word altijd in de watten gelegd voor mijn verjaardag. Maar als de visite weer naar huis gaat en ik achterblijf met de restanten van het feestje verlang ik naar iemand die de koffiekringen uit mijn tafel komt poetsen.
Ik jaag met de stofzuigerslang op een spin die rent voor zijn leven. Dochterlief is ondertussen de nog vieze glazen vanuit de vaatwasser in de kast aan het zetten. “Wat ben ik goed aan het helpen hé, toch mamma? ” Ik geef een kus op haar bol. “Ja hoor meid.” Vreemd toch dat kinderen huishoudelijke klusjes zo leuk vinden. Nog niet zo lang geleden zocht ik een cadeautje in een speelgoedwinkel. Met verbazing heb ik staan kijken naar twee stellingen vol met keukentjes, ministrijkboutjes, houten wasmachines, koffiezettertjes en roze stofzuigers, allemaal net echt. Ik kon het niet laten om aan de verkoopster te vragen of zo’n stofzuiger ook een stekker heeft. Maar helaas, het kon geen spinnenrag onder de verwarming laten verdwijnen. Jammer, zal ik dat toch zelf moeten blijven doen. Met een speelgoed grasmaaier stond ik uiteindelijk bij de kassa. Ondertussen ben ik aan het rekenen. Nog 236 dagen. Dat zijn 37 weken en dus zeker nog 74 keer stofzuigen voordat ik jarig ben.
Als de stofzuiger weer in de kast staat en de vaatwasser draait, ga ik opnieuw op de bank zitten. Pen en papier in de aanslag. Een paar tellen later is het klaar. Het verlanglijstje voor mijn vijfendertigste verjaardag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten